HATIRLADIKÇA ÖLÜRÜM

Haklıydın sevgili
gidersem unuturum demiştin

gidersen belki biraz sendeler
belki de düşer düşer kalkarsın kim bilir

önce yutkunur
boğazında düğümlenir soluğun
hemen sol döşün altında önce alev alev bir yangın
sonra yavaş yavaş köz
ve karararak soğuyan bir kömür
nihayeti kül misali
savrularak göklere
bilirim unutursun

olur da birgün bir yerlerde
hatırlarsan yaşanan güzel anları
belki sesin titreyerek zikredersin adımı
ya da unutursun herşeyi

neden unutamıyorum diye
n’olur yargılama beni
çünkü nasır bağlamış bir yürekle
bilemedim sevmeyi
severek yaşayıp yaşatmayı

ve duyarsan birgün
benim de sen gibi acı çektiğimi
istemem
örtme üstünü acılarımın
bırak acılarım da aşina olsun
aşkın sabahlara kadar uyutmadığına
gidenlerin birgün geri dönüp de
kalanın elinden tutmadığına

bilirim sen başarırsın
gidersen
önce unutur
sonra iyileşirsin

oysa ben hep hatırlar
hatırladıkça ölürüm

Efkan ÖTGÜN