Dur ayağa necip millet,
Öz derdine özün ağla!
Acıları bas bağrına,
El’e deme acam men!
Deme haa möhdacam men,
Gardaşam, ilacam men,
Türk birliği, gücem men.
Dedem darı yemişdi,
Dememişdi acam men!
Çöreye möhdacam men!..

Dur ayağa Turan’sın.
Böyük millet,
Böyük dert,
Sırları da olar bert.
Beter acı dilsizdir.
Çöreğini tikele,
Gardaşlarla böl hele.
Yiğit! deme acam men,
Heç deme möhdacam men!..

Kurtuluş savaşında,
Kişmiş hoşafı içip,
Acığ dememiş atan.
Zerbesi ile yerler,
Uca göğler inlemiş.
Devlet, millet el ele!..
Dünya Türk’ü izlemiş.
Ahvale ürek yanır,
Yene, deme acam men,
Heç deme möhdacam men!..

İlimi dinlemedih,
Hatalıyığ bilirih,
Sınmış damların altta,
Galarağ can veririh,
Oğul, uşağ ölürüh.
Acımız tezze gardaş,
Başa gelip, çekecih.
Vicdanlı nesillerle,
Elbet bir gün gülecih.
Sen metin ol Emircan.
Halkım acsa, acam men,
Halkıma möhdacam men!..
22.2.2023 Emir Şıktaş
Çöreh: Ekmek, Möhdac: Muhtaç, Kişmiş: Kuru üzüm, Bert: Sağlam, Zerbe: Vuruş, Sınmış: Bozuk.