Boz bulanık akan sular, bir gün gelir durulur
Damla damla yüreklerde, aşk sofrası kurulur

Ateşle kuşanan sallar, gezer aşk denizinde
Âlemlerim hakikati, süzer aşk denizinde

Tespihe tutulan gözüm, ufuklardan feyz alır
Titreyen dudaklarımda, sadece zikir kalır

Zifirden gecelerini, isyan sayma ey gönlüm !
Ağrılı hecelerini, hüsran sayna ey gönlüm !

At artık adımlarını, yolunda güller açsın
Damla damla inen rahmet, önüne ışık saçsın

Eğri büğrü tuzaklardan, kurtar sen cevherini
Sultanının ökçesinde, topla mücevherini

Ağıt yakma sözlerinle, dilinde bahçeler kur
Dökülmesin hislerine, katrandan siyah bir ur

Sabah, öğle, akşam deme; yüz sevda denizinde
Eyvahınla vurgun yeme; yüz sevda denizinde

İşte o zaman cân olup, rıhtımına çıkarsın
Yüreğindeki güllerle, hicrânını yakarsın

Ruhundaki ben ateşi, diğer “ben “ i yok eder
Huzura bağlanan gönlün, hemen teni yok eder

Hakikatin perdeleri, birer birer açılır
Dillerine Yaradan’ın isimleri saçılır

Ey Pervânem çağla artık, çağlamak günü şimdi
Sevdalanıp mutluluktan, ağlamak günü şimdi