Bu sana son mektubum, son defa yazıyorum
Hal soruşumu hayra yorma sakın Süleyman
Köyümüz öldü şu an kabrini kazıyorum
Defin ne zaman diye sorma sakın Süleyman.

Ekini güneş yaktı, meyveyi soğuk çaldı
Direnemedi baban o da kendini saldı
Seni gelecek diye gözü yollarda kaldı
Tez gel de umudunu kırma sakın Süleyman.

Kunduz ormanlarının hali yürek yakıyor
Ağaçlar talan oldu kuşlar mahzun bakıyor
Ne sümbüller açıyor ne çiğdemler kokuyor
Eskinin hayalini kurma sakın Süleyman.

Böğürtlenler kurudu ellerime batıyor
Elmalar son nefeste armut tek tek atıyor
Ayvayı kefenledik musallada yatıyor
Görünce yüreğini burma sakın Süleyman.

Orak damda pas tuttu balta sefa sürüyor
Ne çakallar uluyor ne köpekler ürüyor
Merkep bile yaşlandı seke seke yürüyor
Gelince garibime vurma sakın Süleyman.

Artık ne kar yağıyor köye nede kırağı
Nalbant Ali gönderdi Onbeş yıllık çırağı
Musa bile topladı köyden tası tarağı
Mektubumu alınca durma sakın Süleyman.

Aydın YÜKSEL-ANKARA
28-12-2022-Çarşamba-23.47