devr-i alem gözünün ucunda .
seyyah olmaya lüzum yok aslında .
yürek çırpınırken avucunda ,
bakışların ardında bir geçit buldu .
geçemedi .

seni kuşkulara boğan izlerinden
vazgeçemedi .
içemedi denizlerinden
suyunu kana kana .
boğulsaydım derken o sularda
saçlarında bir girdap buldu .
dalamadı .

düşler kurulası kainatın süslü tablosunda
kalamadı .
benim adım ,
kayıp destanlarındı sanarken
yazgısında bir serap buldu .
göremedi .

karanlık önüne ışık saçarken
ayna ,
şahit olduğuna sustukça kırıldı.
kimse görmedi bunu
ve görmeyecek.

erimiş dağların üstüne döküldüğünü ,
kimse bilmedi .
ve bilmeyecek .

örümceğin
intihar ettiğini
kimse duymadı .
ve duymayacak .


adımlar gidilesi yollarda ziyan oldu .
geçmedi dilber sokağından
ve hiç geçmeyecek .

ötüşüne nice evler aşiyan oldu
sevmedi bülbül menekşeyi
ve hiç sevmeyecek .

zaman örümceğin yazgısını bozunca
intiharın inkarı çare olmadı çaresizliğe
menekşenin en güzel hali solunca
meyletti münharif kimsesizliğe .