Ne kadar çabalasam da yitmek var elde
Boşuna mıydı kendini bulmaların
Kendi hakkıyla bilebilmenin yolu, başı
Kendinden öteye geçmedikçe, sormadıkça
Ağır da gelse özeleştirici bir yanımız yoksa
Hangi yöne gidilir, nereye olunur ışık
Gerçeğin peşindeyiz ve büsbütün de ona aşık.

Başkalarının da penceresinden bakabilmek
Gurur denen bataklıktan daima kaçabilmek
İçi ışıtmak, gerekliyi gereksizi görüp anlamak
Ve sadece susuzluğa çare olacak, ebediyete
Ve sadece şu mekanda değil, içe hemde en içe
Sorulmadık soru kalmazsa bulunur elbette
Çarkın dönüşüne inat, kapılmadan hengamesine
Gerekirse izbelerinde gönlün geçsin senelerce
Aşk denen varlığın tekamülüdür belki özümüzde.

Kim ki aramadığını sanır, kandırmacadır bu
En kıymetsiz bilinen anlar dahi değerli avuntu
Kaybetmelerinden sıkıldık şu hayatın anbe an
Aradığımız yüzde eksik olmayacak sıcacık tebessüm
Dileriz ki biz değil sadece, tüm varlık anlasın
Bendeki çirkinliklerden bilgeliğiyle utansın
Düşmesin nefsi arzuların köhne bataklığına
Yanmaktır bunun anlamı ve yakmaktır da

Ağır değil mi bu fukaralık bilenlere söyleyin
Ne isteniyor bizden denince daimi olanı
İki günde tükenen ve fevri seçkilerden değil
Başkalarını mutlu kılanı, geceyi alaşağı savuranı
Yaktığı ışıkla güne uyananı seçmeli deyin.

Kırk yıl gönül dergahına taşınan gereksiz yüklerden
Bir de zihinde hesapsız taşınan saçmalıklardan
Boş şeylerle yiten hayattan say ki kimlerdi üzgün
Dingin bir hayata erişim nasıl olsun mümkün.

Kendimi bilmekle başlarsa hayatın adımı
Ne de sağlamca dururum, belirlerim tavrımı
Varsın sevmesinler, gıpta da etmesinler ne çıkar
Özü bulduksa bir kez, rotası da bellidir bize
Fanilikten yer yer sıyrılıştır bu, yok korku
Hem fizikleyiz hem de ötesiyiz bellidir gaye
Yürüyeceğiz, düşleyeceğiz de güzellikleri ebediyete.

Çok geç olmadan dur demeli gidişe
Varsın anahtarları atılsın hakikatın denize
Mesele onu aramaksa bu yolda, can yansın
Bilmeli ki ter varsa emekte, koşmalı, koşmalısın
Hüzmelerinden göz kamaşır da erişilir gayeye
Işık sarar içi dışı, salıver kendini de çirkinlikler utansın.

Bozulmadan kalan bu saf bir yürekti bizde
Nefisle mülahazasını yaşadı yıllarca içten içe
Çıkarımı olan ise, dışa değil öze eğilimdi
Bunun dışındaki bakış ve duyuş vehametti.
En güzel yanı şu aklın, vicdanla kardeşliği
Bu kardeşlik varsa halen, yeşerecek elbette
Bizlerle birlikte anlam bulacak insaniyette...

Oğuzhan KÜLTE