Bakışların katar da heyecanı ansızın yürekler coşar
İnsanlar nerede varsa haz, neşe oraya koşar
Güzel bakmakla görülendir sindirilirse anlar
Çıkarsa elden avuçtan bunlar, yaşanır hezeyanlar.

Heyecanı yeniden yeniden bulmak güzel değil mi
Yüzler düşmüş, gözlerde birer donukluk
İki kelam edemeyen, etse de hazsız söyleyiş
Otomatikleşmiş gibi ruhtan yoksun selamlaşmalar
Şu hayat giderek evriliyor başka bir yere
Neşeyi duymuştuk fakat gör ki, o da geçmişten bir esinti.

Maddenin hakimiyeti ve içine alabildiğine
Aklın sınırlarını zorlayan gerekli gereksiz
Kiminde zamandan kazandıran,kiminde usandıran
Hayallerimizi giderek masalsı bir dağa
Zemininden hayatın çok çok ötelere, diplere
İnsani yanımızı hırpalayıp adeta savuran
Bilindik şeylerden başlayıp bilinmezlere sürükleyen
Giderek kesmekeşlerin girdabında savruluşun
Adına hayat denmiş çözebildin mi?

Böylesine apansız gelişi onun, boğuyor giderek
Zaman algıları düşmüş terse, her geçen gün bir engerek
Odaklanmış sanki varlığın tüm yüzü bu ivmelenmeye
Anlıyorsun dur durak yok, yorgunluğu gidermeye.
Seyirli değil yolculuklar, suretleri ekliyor
Oldukça çirkinleşiyor görüntü, göz kikafetsiz
Zamandan kazandırırken bu hız, fire veriyor
Hayat kaçıyor elden avuçtan, anlamsızlaşıyor.

Birikmez mi hiç anıları insanın, bakmaz mı
Aradan geçen yıllarda biriken ne de çok azaldı
Ne bakışmalar var göz göze, ne uzanan eller
Bekler bitimsiz umutla, biçare meçhul düşkünler.

Ver edeyim diyorum kolumu sağlam bir yere
Dalıp gitmeliyim saatlerce, esrarlı naif bir yerlere
Feveranlarının zerresi olmasın isterim, dursun şu zaman
İnanın ben de bıktım içinde onun, savrulup durmaktan.

Oğuzhan KÜLTE