Almadık mı ilk feyzi anadan ve babadan
Tanıştık küçük yaşta da ilham bulduk hocadan
Öyle ise nedir serkeşlik, bir çekilin aradan
Çirkinliğe karşı mert duruştur şu yaşamak.

İlk adımlarımız ufaktı ama yönden şaşmadık
Yeri geldi duyduk azar, asi olmadık
Saygıyı koruduk daim, sevdik sevildik
Merhamete yol açandır, şefkattir yaşamak.

Kiminde en güçlü idik, kibre düşmedik
Vicdanın esintisiyle kardeş gibiydik
Uzanandık düşkünlere, gözyaşlarını sildik
Zalimden asla korkmayan, dik duruştur yaşamak.

Yürüyene yol, dinleyene olduk dil
Sakın geçme sınırını haddini hep bil
İnsanlığının özündeki suretin değil
Görünenin ötesidir, histir yaşamak.

Sayfalarca yazsak dinmez dünya derdini
Kişi önce kendini tanıyıp iyi bilmeli
Hikmetli yollardan elbet birini seçmeli
Hak`ka varan istikâmet, rahmettir yaşamak.

Biz de etti isek şom söz, aflar dileriz
Üstünlüğü hep ilimde edepte biliriz
Kendini üstün göreni billâh sevmeyiz
Biz ile yola çıkmaktır, tevâzudur yaşamak.

Seveni sevmeyeceksen gönül niyedir
Tatlı konuşmayan şu diller inan zehirdir
Kolayı varken yolların engel, setler kimedir
Perdeleri aralayan saf yürektir şu yaşamak...

Oğuzhan KÜLTE