Hayat bak nasıl başladı nasıl bitti
Bir umuttu oysaki yaşamak
Nefes alıp verirken bunun farkında olmak
Kulaklarda sürekli bir kahkaha çınlaması
Aynaya bakarken mutluluğumun yansıması
Gün doğarken güneşin içimi ısıtması
Bir umuttu iyi olduğumu duymak görmek hissetmek
Bir savaşçı gibi sürekli mücadele verdim cepheden cepheye
Tam bir galibiyetim olmadı hiç
Çok yaralar aldım çok yalnız kaldım
Ruhum kan revan içinde olsada
Kamuflaj yapıp yeni baştan başladım direnmeye
Çok güzeldim alımlıydım hayat dolu idim
Ama kıymet bilene
Aslında beklediğim el üstünde tutulmak değildi
Hak ettiğim değeri verseler yeterdi
Gerçekten aşk sevda var mıydı
Kara sevda dan hasta olanların hissettikleri neydi
Zaman değil insan, insan tüketiyor herşeyi
Sevgiyi, sadakati, mutluluğu, huzuru
Şimdi tüm umutlarım tükendi
Soluk soluğa geçiyor günler
Neredeyim neden buradayım kiminleyim neden hala onunlayım
Onunla olmak bana daha neler kaybettirecek bilememek
Ama eninde sonunda beni bekleyen bir tufan var görüyorum
Karmaşık bir hayatta karmaşık bir hal de ilerliyorum