4
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2005
Okunma

Kanadımı kırdılar
Seçtiğim yollar hep zordular
İnsanlar acımasız
Kalbimi amansız
Acılarla kavurdular
Gözyaşlarımı bir hiç uğruna akıttılar
Hesaplarını mahşere bıraktılar
Kapılarım perdeliydi
Teker teker yırttılar
Güneşe küstürdüler
Karanlıklarda boğdular
Fırtınalarda sürüklendim de
Tek bir el uzatmadılar
Sevdiklerim birer birer kayboldu
Yıllarım büyük bir yitik
Herşeyimi verdim halbuki onlara
Geride kalan bir et birde kemik
Zamanı bana düşman ettiler
Hafakanlara ise dost
Her geçen saniye sanki bir ok
Her yerimi delip delip geçtiler
Pembe ümitlerimi toz duman ettiler
Hayallerimi enkaz yığınlarına çevirdiler
Beni enkazın altına gömdüler
Yollarımı kestiler
Yaşadım nefes aldığım için hayatta
Etrafımda her attığım adım da onlar da vardı aslında
Kimi sızım oldu
Kimi kabusum rüyamda
Bir sandaldım kırdılar yelkenlerimi
Açık denizlere ulaşamadım
Bir kuştum kanadımı kırdılar uçamadım
Bir güldüm vaktinden önce soldurdular açamadım
Ömrümce Rabbim seni aradım
Her baktığım yerde sen vardın
Seni buldum ama seninle olamadım
İnsanlar bir imtihandı vesileydi belki
Hz Eyüp misali yaralarıma
Şifa sendeydi saramadım yaralarıma
Hz Hamza gibi kuvvetli değildim insanlara
Hz Ali gibi yoktu kılıcım savurmaya
Hz Ömer gibi bağlanamadım yoluna
Geçmişimi ardıma atamadım sonunda gerilerde kaldım
Beni diri diri gömen insanlarla.
CANSU MENGENCOĞLU
5.0
100% (3)