Gece karanlığını seriyor yine ya resulüllah
Sen geliyorsun hemen aklıma
Geceler boyu ettiğin dualar namazlar geliyor
Uykularım kaçıyor
Fırlıyorum yatağımdan
Rahat döşekler bana ağır geliyor
Seni hiç görmedim
Görmek nasip olmadı bana
Ama seni tanıyorum seviyorum da ya resulüllah
Seni görseydim ne yapardım bilemiyorum
Ama yine de bekliyorum vuslatı
Büyük bir heyecanla
Kahkahalar duyuyorum ya resulüllah
Gülmeye korkuyorum
Aklıma ağlayışın geliyor
Bende oturup ağlıyorum
Bazen sıkılıyorum hayatın kargaşasından
Belki de tam isyana girecekken
Sen geliyorsun aklıma, Çektiklerinin yanında
Of bile demeyişin geliyor
Kelimeler boğazıma diziliyor adeta
Konuşamıyorum o anda
Aileme gurbetim
Hasretlik koyuyor bazen ya resülullah
Bir köşede durup ağlarken
Sen geliyorsun aklıma
Babanı hiç görmemen, yetimliğin geliyor
Gözyaşlarımı durduruyorum
Hani amcanı da kaybedince
Kabe’ye dönüp ağlamıştın
‘’Amca ne çabuk yokluğunu hissettirdin’’ demiştin ya
En çokta o koyuyor bana
Hasretliğimi unutuyorum
Seni hatırlayınca
Kırılıyorum zaman zaman insanlara ya resülullah
En küçük meseleleri bile büyütüyorum
Uzaklaşıyorum bazen insanlardan
Ama seni anınca anlıyorum hatamı ya resülullah
Hani o heybetli Vahşi
En çok sevdiğin insanlardan Hz. Hamza’yı
Acımasızca şehit etmişti
Cesedi parçalamıştı o mübarek insanın
Sen ona bile kırılmamıştın Ya Resülullah
O acımasız insan islamiyetin güzelliklerini görünce
O sert kalbi yumuşamış, pişman olmuştu da
Müslüman olmaya karar vermişti
Sonra da sana sorulmuştu olur mu diye
‘’olur ama bana görünmesin’’ demiştin
‘’olur ya kalbim ona karşı kırılır aklıma Hamza gelir’’ demiştin
Kalbi kırık ölmek istememiştin
Sen hiç insanlardan uzaklaşmamıştın
Ona bile kalbin kırılmamıştı Ya Resulüllah
Sana miracını sunarken Allah
Demişti kal cennetim de daima
Sen kul peygamber olmayı seçmiştin amma
Düşünüyorum da benim kalbim nasıl kırılır
En ufacık lafa
Sen geliyorsun her zaman aklıma
Düşlerimden de hiç çıkmıyorsun Ya Resülullah…
Cansu MENGENCOĞLU