Meydan ortasında nara atarak bağırıyor

elinde günün son mecmua’sını tutan çocuk

yazıyor yazıyor diyor sadece yazıyor

kimse, bilmiyor ne yazdığını

kimse cesaret edemiyor yazılanı okumaya

okumak gittikçe kısırlaşan bir döngüye dönüyor.




Önce çiğ yağıyor şehre

sonra kırağa’ya düşüyor insanların tabanlarına

ansızın başlayan kaya gibi dolu

insanların sağa sola kaçışmasına neden oluyor.

Şehir ıssız şimdi

kimsecikler yok meydanlarda

korkudan saçak altına sığınmış

son mecmua’sını satamayan çocuktan başka.




Tinerci bir çocuğun feryad figan çığlığı

dolduruyor boşalan meydan ve sokakları

yapma ağam diyor yapma

(bokunu yiyem yapma)

kimse duymuyor tinerci çocuğun çığlığını

duyanlar ise neden haykırdığını bilmiyor

kimse cesaret edemiyor sormaya

korkudan saçak altına sığınmış

son mecmua’sını satamayan çocuktan başka.




Can havliyle çıkıyor saçak altından çocuk

koşarak gidiyor tinerci çocuğun yanına

şehrin orta yerinde yarı çıplak cansız

yerde sere serpe yatıyor.

Elinde günün son mecmua’sını tutan çocuk

yazıyor diye bağırıyor yazıyor

"Unuttu umut anlamını !"

Unutuyordu umut anlamını...

Leyl U Nehar