Yalnızlığı vurur yüzüne
Mazgal sesinden de sert
Gözleri dolar öfkeden
Kalbine vurunca dert

Derin uykuda gelir
Kaba saba konuşmaları
Memeleri karnına inen kadınların
Sandalyeler taşımaz serzenişleri

Peşi sıra gelir karamsar yaşları
Kimisi var kimsesiz
Sığınmış bir dala
Dal kırılmış

Kar yağmış güvendiği dağa
Kar erimez
Kara kış geçmez gözlerinden
Kimisi sığınmış kitaplara

Bir cezaevinin tozlu kütüphanesinden
Mahalle aralarında oturan
Memeleri karnına inen kadınların
Dedikodu yapar durur

Cezaevinin bahçesinde
Konu hep aynıdır
Yemek, suç, ceza
Birbirlerine hüküm verir

Suçlarlar sistemi
Çıksalar ekonomi alt üst olmuş
Devlet kalmamış devlet içinde
Çıksalar görecekler

Kim deli kim meczup
Kimisinin amacı duvara hizmet olmuş

Kimisinin umudu kalmış
Dikenli tellerde
Bedenleri cezalandırılır
Ruhları yakılan kişiler

Hepsinin bakışında kırgınlık
Başlarında baş örtüsü
"Benim" diyorlar
"Benim bir hayatım vardı."

Sorsan ılıman iklimlerde
Bir yanık türkü söyler
Kelime haznesi
Sayılı kadınların

Gidecek yeri belli olmayan
Otobüs seferleri
Gelir gider önünden
Manzarası bir ressamın zihninde
Açık ceza evinin

Duvarların ardındaki
Yeşilin rengi canlı
Aynı ağaç bahçe içinde
Bakarsın koyu gri

Toprağın kokusu değişir
Hem içeride hem dışarıda
Dışarısı yağmur kokar
İçeride çürük ceset

İnce bir duvar örter
Bütün özgürlükleri
Kaybolmuş zamanı
Kim nerede verecek?

Gözlerinde hep hüzün
Büyükçe bir karanlık var
Ne bir umut kırıntısı
Ne de bir mutluluk var

Canları acıyor belli
Kapanınca kapılar
Hasta olup gitmek
Bütün heyecanları

Başında yirmi rütbeli
Bekler tedavisini
Kendisini belki de bu kadar
Önemli hissetmedi

Suçlu kelepcesi
Takılınca koluna
Diğerlerinden farklı olmak
Parlatır gözlerini

En çok suçu işleyen
En büyük forsu alır
En çok çileyi çeken
En bahtiyar olandır

Özgürlükten anladığı
Bir kızarmış tavuktur
Hayal gücünün hükmü
Yemekhanede son bulur

Lokma geçmez dahası
Bundan sonra dışarıda
Yutkunur kalır hayalini
Memeleri karnına inen kadınlar..


17.11.2022
dilemma
Ankara