Dualar yağıyor üzerine,
Giyme şu eskiyen paltonu!
Yakma bir alevle sönen umutlarımı...
Duyma ne olur yamacımdan yankılananları,
Sen öylece kal,
Bırak sana söylenen yalanları...

Yine soğuyorsun sıcacık avuçlarda.
Elinde bir kilim, beldeler arıyor,
Kaçışların en delisine savruluyor,
Görünmeyen birini uğurluyorsun...
Kimdi seni bu denli yağmura karıştıran,
Ağlatan ince bir keman gibi…
Saçların dağılmış yine.
Rüzgar mı topladın dün gece?
Suretine ne çok bakan var sinsice,
Sen bakma,
İnanma onların sadık gülüşüne!

Yapma dedim kalma buralarda.
Durma yolunu karanlığa çağıranların kıyısında.
Seni, sana düşman edenlerin var oluşuna,
Yakanda bilinmez bir iz bırakanlara,
Sen takılma!

Yarınlar mı çağırıyor bizi ey gönül?
Ezeli bir koku kaplıyor ruhumu,
Yoksa davetli miyiz yine bir gece,
Geçmişin dağılmış sofralarındaki o işkenceye?
Nereye nasıl gideceğiz biz seninle?
Paletimde tükendi bütün renkler...
Kalmadı bak artık benden bir parça.
Kayan bütün yıldızlar toplandı hepsi sırtımda,
Zamanın tehdit edişi de yanı başımda,
İnan ki yağmur da dinecek zamanla,
Boş ver kalalım yine biz seninle burada....

ZEYNEP SENA DOĞANTEKİN/ EKİM 2022