Bak, bu senin için;
Bir dilim kek üstünde ucu yanmamış bir mum.
Ben senin için dilerim
Sen tebriğini et kendine…

Tekrar… tekrar… tekrar…
Daha kaç kırılma dayanacaksın

Hep aynı yerden, yinelenen cümlelerle…
Anlamsız bakışlar,
Safi bencillikle
Daha kaç damarın ampüte?

Yorgunum.
Ne kadar anlamsız burası.
Şu masa, sandalye, soğuk kahve…
Işıklar sahte, gözleri polarize etmiş akşam arkası.
Üşüyorum.
Mumun alevi zayıf…
Üşüyor içim, dışımdan önce.

Ne severdim imlerimi, özellikle seni.
Atışına sükrederdim, fırsat verdikçe -b-hayat.
Her çarpışında duyuyorum içinde gezenlerin seslerini.
Koşulsuz direnç, deli bayramı, isyan.

Tekrar… tekrar… tekrar…
Katledilmek üzere yeni umut bebekleri doğuruyorsun.
Yoruldun,
Durmuyorsun…

Ben oturmuş sana sargı bezi örüyorum…
Kırıklarının izleri birbirinin üstünde
Artık bakamıyorum.
İnsan neden ölmüyor sana bakıp acımaktan
Ben diledim kalbim,
Sen üfle…

Tekrar… tekrar… tekrar…
Daha kaç kırılma dayanacaksın?

Daha kaç heves kursağımda yosun tutacak
Kaç beklentim treni kaçıracak,
Kaç bekleyişim sonuçsuz,
Kaç güveniş karşılıksız kalacak…
Daha kaç kez unutmaya çalışmama katlanacaksın
Tekrar… tekrar… tekrar…
Çok belli, değişmeyecek gidişat.
Biliyorum, bu ömürden çok, çok alacaklısın.
Yine biliyorum,
Ödeme çıkmayacak…

29.10.2022
Serpil ŞEN