tüm bu tahriklere sabretti Allah’ın elçisi
ki o’nun sabrı
müjdeyi besleyen akışkan nehri oldu her daim
çünkü kekre sabrın toprağında büyürdü
sözcüklerin tohumları
sessizliğin tüllendirdiği çatlaklardan sızardı
söz’ün ince şavkı

hakaretler karşısında sustu aziz elçi
sustu ki
vahyin üzerine kendi sözünün gölgesi düşmesin
sustu ki
vahyin kaynağına dair kıl kadar şüphe düşmesin akıllara
şüphe edenlere de şefkat ettiğindendi susuşu
konuşanın kendisi değil
kendi Rabbi olduğunu haliyle söylemek için
bu çileli susuşa büründü

hakikatin hamilesi olmanın çekilesi sancısıydı
biliyordu ki kendisi sustukça
kendi yerine konuşan göklü söz’e meydan açılacaktı
vahiy yağmuru karşısında
elçi de herkes gibi yerliydi
gözünü yukarılardan ayırmazdı
ne ölçüde sessiz olursa toprak
o ölçüde yağmura susayacaktı
yağmurun tenezzülüne arz olmak içindi
susadı...
sustu…
sessizliğe büründü

*
bi’setin 5. senesi
müşriklerin her gün biraz daha şiddetini arttıran
eziyet, hakaret ve işkenceleri neticesi
mekke,
müslümanlar için yaşanmaz bir şehir hale gelmişti
günden güne artan eza ve cefalar
dini ibadetlerini
gönül rahatlığı içinde yapma imkanı
ellerinden alınmıştı

bu gaddarca, merhametsizce davranışlarından
kolay kolay vazgeçmeye de niyetleri yoktu müşriklerin
resul-i ekrem efendimiz
müslümanlara bir gün
siz yeryüzüne dağılın bari
Allah Teala sizi
yine bir araya getirir buyurdu

sahabiler
ya resulallah, nereye gidelim?" diye sorunca
eliyle habeşistan`ın bulunduğu tarafı
işaret ederek
siz habeş ülkesine gitseniz iyi olur
habeş hükümdarının yanında
hiç kimse zulme uğramaz
orası doğruluk yurdudur
umulur ki,
Allah, sizi orada ferahlığa kavuşturur

resul-i kibriyanın bu müsaade ve tavsiyeleri üzerine
ilk olarak
10`u erkek
5`i kadın
on beş kişilik
bir müslüman kafilesi
dinlerini ve inançlarını korumak mukaddes gayesiyle
yerlerini, yurtlarını, bağ ve bahçelerini
anne ve babalarını
akraba ve komşularını
terk ederek
yabancı bir diyara doğru
gizlice yola koyuldular

kızıldeniz istikametinde habeşistan`a vardılar
habeş necaşisi tarafından
gayet müspet karşılandı
islam’ın ilk hicret kafilesi

hz. osman, zevcesi hz. rukiyye`yi yanına alıp
herkesten önce yola çıkmıştı
bunu haber alan efendimiz şöyle buyurdu
lut peygamberden sonra ailesini yanına alıp
Allah yolunda hicret eden ilk insan, osman`dır

nebiyy-i ekrem efendimizin habeşistan`ı tercih edişi
birkaç sebebe dayanıyordu
her şeyden evvel
orası mekkeliler tarafından
gayet iyi bilinen bir yerdi
zira, bu ülke ile eskiden beri
ticari münasebetleri vardı

habeş necaşi`sinin adil hükümdar oluşu
bu ülkenin tercih edilmesine
ikinci bir sebepti
adaletiyle şöhret bulmuş necaşi
elbette bu mazlum zümreye
haksızlık etmeyecekti

bir diğer sebep
habeşistan halkının ehl-i kitaptı
hristiyan dinine mensuptular
bu nedenden dolayı
şüphesiz müslümanlara karşı
tavır ve davranışları
müşriklerin ehl-i islama karşı
hareket ve davranışlarından farklı olacaktı

nitekim,
mekke`yi sessiz sedasız terk eden sahabiler
habeş necaşi`si ve halkı tarafından
gerçekten çok güzel karşılandılar
buraya yerleştikten sonra
ibadetlerini ifa
dini inançlarını yaşama hususunda
herhangi bir engel ve zorlukla
karşılaşmadılar

bizzat hicret eden müslümanlar
biz burada hayırlı bir komşuluk
dinimize dokunulmazlık gördük
incitilmedik
hoşlanmadığımız bir söz de duymadık
huzur içinde Rabbimize ibadet ettik …dediler

gerçekten resul-i ekrem efendimiz (a.s.m.) tarafından
bir başka ülkenin değil de
habeşistan`ın hicret ülkesi olarak seçilişi
dikkat çekiciydi
bir müşrik ve putperest ile
bir müslümanın hiçbir zaman
ruhen kaynaşması mümkün değildi
bir müslüman ile bir hristiyanın hiç olmazsa
inanç noktasında bazı müşterekleri bulunduğundan
anlaşmaları mümkündü

nitekim habeşistan halkının
müslümanlara karşı nazik tavrı
dini vazifelerini yerine getirmede
gayet müsamahalı davranmaları bu gerçeği doğrular

bütün bunlarla birlikte
bu hicret hadisesi çok daha mühim
bazı müsbet neticelerin doğmasına sebep oldu
bu sayede islamiyet etraftan da duyuldu

hicret hadisesinin arkasında
bu yüksek gayenin bulunuşundan dolayıdır ki
müşrikler göç eden bu bir avuç müslümanın
habeşistan`a sığınmalarından endişe duydular
telaşa kapıldılar
bu uzak diyarda dahi onları
rahat bırakmak istemediler

habeşistan’a hicret eden ilk müslüman kafilesi
ülkenin hükümdarı tarafından iyi karşılanmış
dini ibadetlerini serbestçe
ve gönül huzuru içinde
ifa edebilme imkanına kavuşmuşlardı

bu durumu haber alan
kainatın efendisi resul-i ekrem efendimiz
mekke’de kalan müslümanlara da
hicret etmelerini tavsiye buyurdu habeşistan’a

bi’setin 7. senesi
resul-i ekremin amcası ebu talib’in oğlu
hazret-i cafer’in başkanlığında
habeş ülkesine doğru
yola çıkan ikinci kafile
önceki kafileden daha kalabalıktı
10’u kadın
92 kişilik bu topluluk
sağ salim
sırf dinlerini emniyet altına almak
ibadetlerini huzur-u kalb ile
ifa edebilmek gayesiyle
mekke’den ayrılıp vardılar habeş ülkesine

müslümanlar göç ederken
peygamber efendimiz her şeye rağmen
mekke’den ayrılmadı
müşriklerin eziyet ve işkencelerine
göğüs germeye devam etti
Cenab-ı Hakk’ın hıfz ve inayetiyle
sürdürdü kudsi ve ulvi hizmetini


redfer