Kendimle barıştım artık..
Kimsesiz öksüz bir buseyi söküp dudaklarımdan..
Bohçalara kaldırıyorum anılarla birlikte..
Gönlümün arka sokaklarında dolaşmayın artık..
Varsın gözlerim incilerini döksün...
Varsın yağmurlar ıslatsın hülyalarımı..
Varsın tüm dalgalar götürsün şiirlerimi..
Ben karaya oturmuş gemilerimi yaktım..

Gönlümün bayramları yakındır...
En güzel suç ortağım kalemim benim..
Kaybolmuş haritaların orta yerindeyim..
Hasret hasret beni koynunda uyutan ormanlarım var...
Ölümden korkmuyorum zaten yaprak gibiyim toprak olsam ne çıkar..
Benden sana kalan ne varsa haram olsun dünya..
Bazen güpegündüz kuşanıyorum geceyi..

Kalbimin çöllerinde öyle ateş yanıyorki..
Bütün vahayı yakarda kimse söndüremez...
Annemede kırgınım biraz doğarken ağlattı diye..
Ey dünya iyi güzel anılarım sende kalsın..
Kasırgalar kopsada alemde ömrüm alışık ..
Acıyan yaralarımı güllerle sardım..
Senin kirli varlığına veda olsun ..

Kırık aynaların buğusunda hicaz nağmelerle oyalama beni..
Yalan dünya sen döndün ben yandım...
Bahçende gülün olsaydım soldururdun beni..
Gidiyorum en güzel aleme bayramın olsun...
İçimdeki uçurumlara kurban ettin beni..
Ama sana andolsunki bilinmez o meçhulde yaşıyacağım...
en güzel alemi
KATYA
23.10 .2022