Uykuya dalmadan anılar basar yüreğimi..
Gözümün önünden geçer vagon vagon..
En çokta sütlaç yaptım gel kızım diyen komşu teyzeyi özledim..
Hangi ara büyüdük bukadar...
Nezaman bunca derdi kederi yüklendik..
Gülüşümüz anılarda kaldı..
Meleklerin beyaz kanatları gibi güzel anılar...

Ya okul yıllarımız ,silgi tozları kara okul önlüğümüz..
Pembe kapaklı hatıra defterimiz...
Hani derlerdiya ,bugüzel sayfada banada yer ayırdığın için teşekkür ederim...
Keşke hayatımızdaki insanlarda..
Hatıra defterindeki insanlar kadar efalı çıksaydı..
Yastığına kaneviçe tavuskuşu işleyen teyze yaşıyormudur acaba..

Parmaklarımdan su gibi aktı gitti çocukluğum..
Sahipsiz şiirler gibi yaşadım şu hayatı..
Öyle kalabalıkta ama öyle yalnız..
Kimseler farketmedi tozlu raflardaki incilerimi..
Üzgün suratlarla ismimi tekrar edip durdular ..

Babalar çok çalışırdı hep ama az gülerdi..
Susarak özlerdim o koca adamı..
Kızlarının saçını okşayan babalara hep özenirdim..
Acısız gözyaşları süzülürdü yanaklarımdan..
Sonu mutlu biten masallarım hiç olmadı benim..
Onlar hep kemalettin tuğcu hikayeleriydi..
Şimdi anılarım turna kuşu misali başımın üzerinden uçar gider...
Bir ben kalırım geriye birde ben ...
KATYA
26.10.2022