Zaman su misali akıyor..
Acılara vefasızlığa kalleşliğe alışıyorsun..
Sigarayıda iki pakete çıkarıyorsun..
Aylardan kışmıydı baharmıydı unuttum..
Gözlerin ne renkti sahi ne renkti onuda unuttum..
İlk karşılaştığımızda üzerinde ne vardı..
Çayı kaç şekerli içerdin ansızın aklıma düşermiydin onuda unuttum..

Acıyan sol yanımla kavgalıyım şimdi..
Adın intahar gibi kurşun gibi düşmüyor aklıma
Elele tutuşan çiftleri görünce soğuk soğuk terlemiyorum artık..
Dedimya alışıyorsun..
Şehrin çığlıklarında sesini duymuyorum mesela...
Yaralı gülüşlerimdeki bantlar eskidi söküldü..
Hem çokta öykünme gönlümde hiç açmadınki solasın...
Şiirin bundan sonrasında ağlama sakın..
Beklentisiz çıkarsız insanlara alışmamışsın..
Sırtını ışığa dönüp karanlık omuzbaşlarında ağlamışsın hep..

Her katil cinayet mahalline dönermiş..
Sen dönme sakın benim failim meçhul kalsın..
SEN sen sen bu veballede yaşarsın...
Dilşad olacak diyen şarkılarada boşver...
onlar benim gibi aptallara söylenir.
Olmayan sevdalısına şiir yazan bana..
Şimdi sana harcadığım günlerimi saatlerimi ömrümü geri verebilirmisin bana...


Ne adım ne adresim kaldı ..
sonu belli masallar gibiyiz çocuk kitaplarında ..
Öyle acemi öyle oyuncakları kırılmış ..
Öyle yakılmış öyle külleri savrulmuş...

sen sen çokluk ile yokluk arasındaki farkı anlayınca ..vuslat diye diye koşarsın..
Ben alıştım rüyalarımda en sağlam yerden koparılmaya..
sabret sende alışırsın sende alışırsın..
KATYA
20 10 202