Neredeyim, kiminleyim, önemli mi?
Hayatımın en garip dönemi
Yalnızlık özgürlüğe açılan kilit
Karakterimden ödün vermedim
Tüm telefonlara kapalıyım, soyutladım tinimi
Uçurumun kenarında gençlik, nasıl anlatayım şimdi?
Ben bir isimsizim, kimsesizler gibi
Zaten kimse hatırlamayacak öldüğünde tanıyanlar da seni
İçimde dipsiz bir derinlik
Tutulmuş dilim, bir şey konuşmaya yok mecalim
İzbede izmihlal bedenim, kimse görmemiş
Hâlâ orda olanlara seslenişim, her şeyi siktir edin
Bu dünya zaten bizim için, bırak gıybet edilsin
Hırslarıyla ihtiraslarıyla hareket etsinler, pişmanlık önlerine serilsin
İmkansızlık, çaresizlik söndüremez şevkimi
İnatçıyım bu ara, deniz derya sevgim
Engin bir fezadayım, eşsiz kelâmlar dindirmez öfkemi
Efkarım söner, serbaz hislerim
Tekrarı yok hiçbir şeyin
Enkaz içinde yüreğim, atlatır her bir elemi
Yüküm elzemim, hüzün terk eder zihnimi
Kafanızda kurmayın, söylentilerinize gülüp geçtim

Ne kadar hassas bir o kadar sert
Suskunluk bu gece de dehşet
İstiskalim küçücük bir samimiyetsizliğe
Gerçek nedir, çözemedim içimde
Şüpheyle baktım herkese,
Merak etme, yok endişe
Hareliyim, taş kesilmişim sadece
Beynimi şişirir insan artıkları, bunun için beklerim sürekli tetikte
İçkisizim, meyim şiir, kadehimde kelimeler
İçerim kalemimin mürekkebi bitene dek
Yazacağım ilelebet, kazanacağım bir şekilde
Çabalayacağım fikirlerimle, yok lügatımda pes etmek