Bir neslin sonbaharıydı
Sebepsiz gülüşlerinin yaprak dökümü...
Aşk; bitmeyen dört mevsimdi,
Ben; Yazı, kışı, baharı...
Sen sonbaharı..

Ne vakit bitti, kalbindeki sürem?
Anasonda kaybolmuş bir akşam yokuşu,
Nefesimi kesen bir ılık meltem...

Şimdi, güz kokusu, akşam korkusu, nihavent uykusu...
Ey yüreğimdeki masum çocuk?
Nereye sakladın, aşkın anahtarını?


Ey sesinde, bülbüllerin nağme bulduğu sevgili..
Ya konuş baharlar başlasın,
Ya da sus, kayboluşumu konuşsun yedi düvel iklimler..

Korkak, aşktan bi haber sevişmeler...
Kaç gecenin sonunda çığlığa dönüştü
Yedi başlı yılanın bitmek bilmez uykusu..
Ey saçlarında güneşi söndüren sevgili..
Söyle, aşkın umudunu hangi kör kuyulara bıraktın?

Karanlık ve soğuk bir mağarada ,
Sesim yüzüme yeniden çarpmazken derinlikten,
Adının beynimin girdaplarinda yankılanması neden?
Ey bakışında yanardağların söndüğü sevgili,
Söyle, gönlünün muradını nerede unuttun?

Çare bilmez sürgünlerin,
Çaresizliğe dönen umut selamı,
Uykumun en güzel, en masum dem inde,
Ey gülüşü, yetime yuva olan sevgili,
Söyle, sûr-u yürekte neden nefessiz kaldın?

Şimdi o koca heybetli gökyüzünün hokkabazı,
Neyim var neyim yoksanın, varolmayan efendisi,
Ruhumun sancı bilmez sürgünü,
Ey canıma kalp, ruhuma râm olan sevgili,
Söyle, nefs-i mekana neden sessiz bakarsın?

Bir riyada huzur buldun da,
Yemin ettiğin aşkını mi unuttun?..

Dilemma
15.09.2022
Ankara