Bir hüzün süzülüyordu pencerelerden
Eylül gülümserken hazan mevsimine.
Sisli sokakları aydınlatıyordu
Köşe başındaki uzaklara dalan lambalar ...
Karanlığı sırlı kokuları sarıyorken gece sefaları
Hüzzamdan çalıyordu yine Sonbahar rüzgarları ...

İşte Eylül , yüreğimde tek perdelik bir dram
Yavaş yavaş serilirken yerlere dallardaki bu hazan.
Bir Sonbahar sancısı yüreğimde yine sensizken !
Şimdi şarkılar giden göçmen kuşlara ağlar.
Bir bahar beklenir o misafirler için
Ama geçmesi için dua edilir ...
Soğuk kış akşamlarının , korkulu sokağında
Kurulur hayalleri dallardaki baharının ...

Sisli ışıklar içinde bir Eylül yalnızlığı
Dolunaydaki hayaller penceremden seyrettiğim
Cır cır böcekleri konser veriyordu mozarttan
Elimdeki kalem durmadan yazdı yazdı
Beklediği yolcudan , gözlerindeki yaştan
İçinde hiç bitmeyen tek mutluluğu aşktan
Kalemi hep yazdı yazdı . o akşam ...

Dün postacı bir mektup getirdi ondan
Uçuyordu ümitlerinin bir an da yeşermesinden
Kanatlanmıştı , uçmak istiyordu Sonbahar çiçekleri ile
Kulağında fısıltılı şarkı , birden yükseldi sardı doğayı
Bir rüyamıydı bu , yoksa masal bahçelerinde
Kapanan gözlerinde iki damla mutlu yaş ...
Bir sihirli el uçuruyordu onu ,renkler içindeki Eylül’de
Uyandım birden ;
Meğer gördüğüm bir rüyaymış !!!


Günay Koçak