Geceler sırılsıklam penceremde ışıltılar
Yalnız camlardaki parlaklık yağmurlar
Bir zifiri karanlık ki içim gece
Gece ise ben gibi simsiyah bilmece
O eski günler şimdi hatırımda bir hikaye

Güller sen varsın diye süslerdi sabahları
Penceremi
Sonbahar seninle boyardı binbir renge doğayı
Çiğ tanelerindeki ışıltılar senin göz yaşların
Penceremde ötüşen kuşlarda senin seslerin
Hadi gel öyleyse hala neredesin ?

Günler aylar geçtikçe daha bir büyüyor
Yokluğun içimde
Hasretin daha da kavuruyor yüreğimi
Kimbilir neyle avunuyorsun bilsem
Sen de ağlıyormuşsun duyuyorum
Ağlama derim ağlama ben yine
Ciğerim deler bir tek gözyaşın düşse tenine

Bir ateşten gömlek giyinmişim demirden alev
Bu işte yokluğunun ateşleri bende
Her gün biraz daha alev alırken benliğim
Bitsin bitsin artık bu acı yaşam
Küllerimi savurmak istiyorum bilinmez çöllere
Ben ağlarım ikimizin yerine
Islanmasın kirpiklerin birtanemm


Günay Koçak 15.Eylül . 2022