Sanma gelişinle ömrüm döndü tekrar bahara.
Ağustosta karlar yağdırdın sen başıma benim.
Yüzüm döndüm yıllar önce bitmeyen bir kahıra.
Bile bile sebep oldun dinmez yaşıma benim.

Sıratı yaşattın bana bu dünyada ölmeden.
Mahrum ettin şu gönlümü doyasıya gülmeden.
Sana dair ikrarımı araştırıp, bilmeden.
Mahpusluğu reva gördün gönül kuşuma benim.

Bir an gülüşüme verdin asırların derdini.
Konuşturdun gıyabımda merdini, namerdini.
Muhatap eyledin bana cihanın her ferdini.
Acı ektin, zehir koydun tatlı aşıma benim.

Dedim gel beratımı ver hür olsun aciz canım.
Huzur bulsun senelerdir acı çeken sol yanım.
Aktı da akmadı derdim gözyaşlarımla kanım.
Üstüne karalar çaldın bir de kaşıma benim.

Takdir etti boyun eğdim bu derdi yazan bana.
Ben derdinle inilerken el diyor ozan bana.
Öyle işte kaç yıl oldu her mevsim hazan bana.
Kaç gece üşüttü gel de bir sor kışıma benim.

Mesut’um ömür bitiyor yolun sonu göründü.
Dönüp bir yol bak arkana ne şartlarda yüründü.
Dil sustu can, yürek yandı, gönül gama büründü.
"Yoruldu ve gitti" yazsın mezar taşıma benim.

Mesut ALTUNKAYNAK