"Biliyorum herkes bir gün uçup gitme hayali kurar
Ama..."


Gençtim sevgilim yoktu
-neden yoktuyu boş ver
derin mevzu-
Kafama nereden estiyse maça gitmiştim
sanırım Denizli – Bandırma maçıydı
Bilet alacak param yoktu
-olsaydı bilet değil cips kola alırdım-
Ne yapayım
Birkaç çulsuzun peşine takılıp
stada en yakın apartmanın çatısına çıktım
Bir gol attık çatı karıştı
Ben işte o an anladım
uçamadığımı
Levent de uçamıyordu İsmail
ve mustafa da -ki ayıydı lakabı
ve isminin baş harfini küçük yazmaya bayılırdı-
Levent gitti polis oldu uçamayınca
İsmail ile mustafa marangoz ustası
Abdullah da uçamıyordu
abisinden dayak yemeye ayarlı sıvacı
Uçabilse yanında ekmek bıçağı taşır mıydı
Raziye ile Banu uçmayı birkaç kez denedi Allah var
Beceremeyince Banu öğretmen oldu
Raziye kocaya kaçtı

Neden mi anlatıyorum bunları
Bir
Sen şimdi uçup gitmek istiyorsun ya
Bir yerlerde bir masum darağacına yürürken
Kapkara bir bebek
annesinin kuru memelerine sarılırken
Adam gibi adamlar bir lokma rızık için
her sabah kendilerini parçalamaya koşarken
Yaşlı bir adam bastonuyla
boş bir bankın göğsünde yalnızlığını deşerken...
Bu insanlar yüzünden
gidişine yeterince ağlayamam
Gözyaşlarımın çoğunu onlara ayırdım

Ve iki
Üzgünüm boş bir hayal bu
sen de uçamazsın
En fazla gider bir otobüsten yardım alırsın
Üzülür müyüm
Evet ama daha çok senin adına hüzünlenirim
Çünkü göç vakti gelmeden gidenler
bilmedikleri şehirlerin koynunda
kirlenir bilirim
-şehirler tanımadıkları kişilerin
üstünü çizmeye meyillidir
biliyor muydun sevgilim-

Ve üç
Vazgeç istiyorum uçup gitme arzundan
Hadi gel maça gidelim
hem param da var bu sefer
bilet alabilirim…



Özgür Saraç/Râzı
040922denizli