Eseninde yeli değmiyorsa tenine
Yakmıyorsa güneş eskisi gibi başı
İlaçlar dindirmiyorsa acıyı öylesine
Anlaşılan birileri varmış da yokmuş,
Diyelim ki arkadaş, senin selân çoktan okunmuş.

Bıraktığın gibi bulamıyorsan eşini, dostunu
Yokluğundansa içindeki boşluğun bu oyunu
Ne kadere küs artık ne de mazini suçla
Biriktir bence sen şimdiden musallanın taşını
Tesbiğe dizilmiş gibi şu dertler ,içi oymuş da oymuş
Görülenin uzağı yok, senin selân çoktan okunmuş.

Rüyalara kalmışsa bahtiyar olmanın kareleri
Her gördüğünde bir kâbus kaçıracaksın keçileri
Bunun da yok garantisi, hayal dediğin de kısmettir
Bir anlık hezeyan gitsin şu baştan, inan lezzettir
Ve zaman almış kırbacını çarkını çeviriyormuş
Her dişlisinde onun bir ömürmüş, tükeniyormuş
Nihayeti bellidir bu dönüşün sonu hazırlıyor,
Kaçarı yoktur zaten, selâlar gidene okunurmuş.

Varlık dediğin nefes almak mıdır sadece
Zihnini kemirir, imkansız düşüncelerle örülüdür gece
Beslenmeyi unutmuşuz sevgisizlikten ne yazık
En yakın bildiklerimizden gördük türlü fenalık
Gözlerim yine de baka kaldı sevginin hüzünlü yollarına
Esaslı bir kul görseydim tutamazlardı, koşardım kollarına
Ya Rahman, nedir ki kuraklık böyle gitmezmiş baştan
Sabır taşım iyi dayandı da çıkmadım güzergâhtan
Umutmuş, özlemmiş bildim, bu onlarla kucaklaşmakmış
Az da olsa, sevgiden dökülen gözyaşı pınarımmış
Sözler fısıldıyor hafiften, bir ıslık gibi kulağıma çalınmış
Harı giderek sönense benim ateşim, ışığı ne cılızmış,

Tutturalım bir ezgisini gidenlerin ardından
İçe bir ferahlık gelir de çöküşü durur belki ondan
Ne diye dilenelim ki aradığımız burada değilmiş, yokmuş
Efsunlu masalların tarifindeki aşk, bize belli ki çokmuş
Gerçek sevenlerin, sevgilerin sicili berrakmış, safmış
Ya tutarsa diye yaşadığımız gün koskoca yalanmış
Alalım o halde ne kaldıysa geriye bizden, biter söz
Kelâmı birecek selâdır, yankılanır yüreğinde olur köz.

Oğuzhan KÜLTE