Saatine bak kadınım
Akrep nefes aldıkça her şey ölür
Giden ölür kalan ölür
Kiminin yumruğunda yuva yapmış nefret
kiminin göğsünde s/akladığı şefkat ölür
Akrep işin içindeyse
duvağın ardındaki ateş bile söner de
kalbinde kundaklayıp salladığın aşk ölür

Saatine bak kadınım
Tüm akrepler uçuruma koşar
her adımında ol emriyle var olan bir şeyler ölür
-evet gökkuşağının bile rengi sökülür-
Topuklu ayakkabılar ölür
kara lastik de
izci yeminin ve günlüklerin de
Siyah önlük beyaz yaka mazide çürür
Alın terinin kaydını tutanlar
ilelebet kalır sanma
çocukluk hayallerin gibi onlar da ölür

Saatine bak kadınım
Zamanın pimi çekilmiştir milyar yıl önce
Geri alınmaz o emir
ojeli tırnakların da
markalı çantaların da ölür
Sahiplendiğin kedi doyurduğun sokak köpeği
ayak basılmayan bir yere usulca gömülür
Küstüğün ölür sarıldığın ölür
evet gölgen de ölür
Duvara yazdığın sloganlar kalır sanma
ağaca kazıdığın isim de ölür
Salıncaklar ölür kaldırımlar ölür banklar ölür
ve sonra karşılıklı anlatılan hikayeler
anonime sürülür

Saatine bak kadınım
Takvim yapraklarına kusar akrep cesetleri
Attila İlhan ölür Necip Fazıl ölür
Piraye ölümsüzdür derlerse kanma
Celile de Muazzez de Marilyn de ölür
Böyledir yazgı değişmez
-Salome’nin tasması boynunda-
Tanrı öldü diyen de ölür
Gözlüğün sapı kırılır kalemin ucu ağacın dalı
Kelimeler sonsuza açılan kapı mı
hayır onlar da harf harf kırılır
Bak tarih ölmüş diller mezarlığıdır

Saatine bak kadınım
Akrep kıyameti özlerken
güneş ölür ay ölür
Gencecik fidanlar umudu düşlerken
onlara güneşi göstermeden asanlar ölür
Firavunun ölümsüzlüğü palavra
bir asa yeter Kızıldeniz’e gömülür
Bir ayet gelir Lat da ölür Uzza da
Sağ kolu altın olsa ne gam
Hübel de ölür hamalı Luhay da
Ama kadınım
Hacerul Esved de ölür
Kabe’nin duvarına saklansa da
Kuşlarla konuşan Süleyman ölür
kimse fark etmeden tahtında

Saatine bak kadınım
Akrep merhaba demez kimseye
hoşça kal da
Post’a kurulur
Biz semazenler gibi dönerken avucunda
ses ölür zikir ölür meydan ölür
Aşka yol olsun diye koparılır papatya
Yuvadan atılan kırlangıç ölür

Saatine bak kadınım
Akrebin iğnesi ne ki
Azrail görmezden gelir de yürür
Ama kadınım
o elveda bir kere çıkarsa ağzından
görmezden gelemez
sana Allah’ı sevdiren bu adam ölür



Özgür Saraç/Râzı
310722denizli