2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
404
Okunma
Gün gelir
Eskir dokuma tezgâhları
Atılır bir kenara
Sonunda sevgilim
Dönülür en başa
Her şey sessizliğe bürünür
Özlem dönüşürken hüzne
Günde kaç kez ölünür
Geriye usul sesli ezgiler kalır
Gürültülü gece vardiyalarından
Gül yüzlü bir çocuk fotoğrafı salınır
Kelebek dokunuşlu duvarlarından
Ömür törpüsü zamanlar
Belleğin uçurumunda savrulur
Ter kokulu sabahlar solar sonunda
Çevreninde kızıl güneşlerin doğduğu
Ve kanlı gözleriyle bakar hâlâ
Vardiyalarda kırılan düşsel aynalar
Yansıtır örselenmiş bir çocukluğu
Gün gelir yürek eskir
Hatıralar yaşlanır
Kırılır içimdeki sevdalar
5.0
100% (4)