Neşe vardı ve tebessüm çocukluk yıllarında
Kalmadı izi onların zaman tuzak kurmakta
Ne de gençti annem, babam efsunluydu o yıllar
Anlamadım masal mıydı, nasıl da yok oldular.

Sarmalardı kollarıyla dedem, ninem torunlarını birbir
Boş sahalarda oynardık futbol, misket, birdirbir
Çalardı ziller aniden koşardık dersliklere
Okul coşkuyla dolardı, öğretmen de geldiyse.

Ayakkabılar eskiydi, olsun bundan ne çıkar
Çemberin peşinden koşar türlü türlü çocuklar
Havalanırdı uçurtma, rüzgârlı o günlerde
Uçardık sevinçten biz de değmeyin keyfimize.

Kar yağardı hem de ne çok bizler bayram ederdik
Bembeyazdı cadde, sokak resmini de çizerdik
Kızaklarsa elde hazır atkı, palto, eldiven
Atlet, çorap ıslansa da mutlu biter serüven.

Ne çok kitap okuyorduk, tükettik kitaplığı
İçlerinde en sevdiğim, Keloğlan Masalları
Koca devler ve cüceler, sanki gerçek gibiydi
Neşeyle doluydu hayat, şimdi neden matemli?

Okka, divit, mürekkeple şiirleri yazardık
Sayfa aşkın dizeleri, hafızada tutardık
Erkenden biterdi okul, şimdi oyun sırası
İzin verdi Ahmet Amca, daldan kiraz toplardık.

Ne yazsam bitmez o yıllar, keşke büyümeseydik
Annemin dizinde uyur hatıralar dinlerdik.
Akşam babam da gelirdi, ailemiz tastamam
Hafta sonu gezme vakti, adres ise hep halam.

Komşuluklar bir başkaydı, hepsi güzel insandı
Kimin bir derdi var ise, orda toplanılırdı.
Açık hava sineması apayrı bir eğlence
Cümbür cemaat mahalle, gece filim izlerdi.

Büyümeyin siz çocuklar, o yıllar hiç bitmesin
Dolu dolu geçsin günler, neşeniz eksilmesin
İki satır yazarken ben hem düşündüm, üzüldüm
Hayat böyle zaman geçmiş, çocukluğu özledim.