Aramayın boşu boşuna o mutluluğu
Başkasında tecelli etmedikçe yansımaz öze
Onun yok bir memleketi ve tabiyeti
Bilmedikçe paylaşmayı hep uzak size.

Bir anayı güldürendir tebessümünde
Bir babayı hatırlarsan tatlı dilinde
Kardeşlerin için varsa eğer ta yüreğinde
İçten dışa yansıyandır en saf nefiste.

Yetimi güldüren de o bayrama haz veren
Pencereden garip bakan kimsesizi güldüren
Bir el at yeter ki yüke, yokuş çıkaran
Başkasında kendini gören o asil duyuşta.

Öğretmense sınıfı tümce kucaklayan
Öğrenciyi küstürmeyen ve coşku katan
Amir ise astı asla küçük görmeyen
Büyüklükte hamiliğini bilen duruştadır.

Beş iken bilinirken o İslam`ın şartı
Buna inanan ve hatta haddi ekleyen
Tanıdık olsun olmasın selamı veren
Kibirden, riyadan uzak kalan bakıştır.

Yaratılana sevgiyle, ilgiyle bakan
Yardım isteyenlere ilk el uzatan
Kendisiyle birlikte başkası da olan
Empatiyi ta yürekte yaşatıştadır.

Benden evvel biz denmesini de bilen
Bendeki çirkin nefsini terk edip giden
Düşkün ile yere düşen, yoksula koşan
Birkaç damla gözyaşını döken gözdedir.

Gitme ta ötelere yanında kabe
Kaskatıysa o yüreğin bu çile niye
Hele bak ki yakınında yaşanır çile
Gönül gözü ile bakan ruhiyettedir.


Mutluluğun ölçüsü sade bir yaşamdır
Onu varlıkta aramak beyhudedir, gamdır
Şükür ile nimetin farkında olmaktır
Aydınlığa ilham veren umutlardadır.

Paylaşılmayan nimetin yok bir yararı
Binlerce ciltlik bilginin sana ne karı
Üst üste de koymuş olsan makamla, parayı
Eksikse nefiste terbiye, kişi zarardadır.

Oğuzhan KÜLTE