Dünya dursun, bulanık yarın kemirirken beynimi
Anlamayacaksın yalnızlığın kudretini
Hayattan koparken kalemle aldım kuvvetimi
Öldüm sesler yükselince, bilsen kaç kez katlettiler tinimi
Boğazıma birikmiş üzüntünün, öfkenin yansıması donuk suretim
Sel oldu seneleri sırtlarken mürekkebim
Güçsüzlük hükmedince zihnine gizlenirsin
Ciğerimi deşti gecenin dehlizi

Uzlaş amansız acılarla
Kurar planlar kafanda yankılanan sanrılar
Tanrı sanki üzerine gelir, konuşursun nefis denen şeytanla
Düş, kaskatı duyguların tuzaklarına
Gül, karanlık ufukların bulgularına
Güz zamanı umutlarına vurulur pranga
Özgürlük yalanıyla yanıp tutuşan ruhların inancı kalmayacak yoksullukla tanışınca
Sönecek hayallerin savrulurken bir kuytuya
Hapsedecek geçmiş, anıların şakağına silah dayadığında
Kahredecek sessizlik, yangınların arasında iflah olmadığında
Tak eder resimler canına,
Issız yaşamına ilzam hal kalınca, mahveder ezgini hatırasına saldıran bitap sırlar
Hitap ederken gökyüzüne ham saflıkla, paranoyak düşünceler sarar
İmar ederken gönlünü sen has aşkınla, gayz dolar hüznüne zamanla
İdrak ederken özünü keskin bir sancıyla, paranormal hükümlerin karar
İnsan sersefilken gözünü bürür intikam
Riyakar seslerin içinde var mı dürüst kalan?
Tanrım beni kurtar dediğinde yaptın mı yazgına ihtilal?
İmkansızlıklar dolu imtihanda yok insafsızlara imtiyaz
İstikbalinin intiharı itimat
Ansızın galip gelecek bir gün sarfettiğin çaban