Gecelere gir dertsiz ve hissiz, elindekiyle güneşi bekle
Zihnim bulanık bu kaosun içinde
Düşüne düşüne çürüdü nefesler, tükendi kelimeler
Yüklerken yükümlülükleri beline kalmadı mukavemet

Denerken yarım akılla çokça yanıldık
Severken hamdık, sırtladık tonla kahrı
On yedi yaşın dileğine ihanet eder yanılgılarım
Sabrın yansıması kayıplar mı?
Tanrım yazgıma hayıflanmasam da, andım ve dualarıma hâlâ yok bir çağrı
Sahil kenarı veya bir bucak yuttu sevdayı
Varisiyken yaptıklarımın, buz tuttu simayı
Halimize ağırlık yayılırken huzursuz esasım

Uykusuz evhamlı günün pusunda enkazım
Tutulduk devranın hüznüne, vurgun halen yangın
Bir mezarlıkta son bulacak okunacak selamız
Semanın eyvahı esrarı ervahımın
Evrenin fermanıysa ayrı kalmanın koymaz tek taraflılık
Sen anlamadın, korkusu yok yalnızlığın
Mehtabında ayıldım, yoksunluğun değil konun aslı
Özümle yüzleşirken artık yok hata payım
Sözümden dönerim sandım, yürekte ki hala aynı
Kavramak zaman alır, dayanacak hal var mı?
Anlatsam rahatlar mı havsalan? Başkalaşır mı tavrın?
Karanlık hayatlar nasıl pak kalsın hiç bir şeyin yokken anlamı
Kırılmışken inancım, sararmışken suratım umutlar sarsın
Nasıl da hâlâ taarruzdayım, tüm problemleri ihlasımla sırtladım
Beklentisiz çabalarım,
Geçmişin dehşetiyle dağlanırken yaralarım yarınlara koşmaktayım