Kiminde nasıl geçerse geçsindi
Kiminde at başıydı o, yetişmek için
Kimi har vurup savurdu bilmeden
Doldurdu içini birileri, kıymet bilendi.

Ağlattı yeri geldiğinde bizleri
Sızlattı bir hayli yorgun dizleri
Ufka bakarken yaşaran buğulu gözleri
Hapsetti resimlere, sanki yok etti.

Dursun istedik kiminde durmadı, durmaz
Yavaş dedik, aheste, hiç kulak asmaz
Siz söyleyin şu zamana çokça yaramaz.
Okudu bildiğini rutin, kimseye kulak asmaz.

Bir ezanla kulaktaydı, son ezanla kıyamda
Bir kucağa verdi bizi anneydi ve biz çocuk,
Koydu imamın önüne kabirdeyiz, say ki yoktuk.

Yemek vakti miydi gelen
Daha top oynayacaktık hani
Girdik bir kapıdan içeri
Hayalmiş bunlar ta dünden.

Aynı gözlerle baktım oysa, ayna yalandı
Ayna doğru ise bu suizandı
Hani simsiyahtı saçlar, hilâl gibiydi kaşlar
Startı verilmiş çoktan, tükenmekte günler, aylar.

Deminde yaşamak varsa, zaman ömre katandır
Pişmanlık bâki kalansa, acılı bir hezeyandır
Sevgiyle bölüşene kat be kat kazanımdır
Savurup tüketene sonunda bir figândır.

Oğuzhan KÜLTE