Şimdi bir babayım belki
Bebekliğim,çocukluğum,gençliğim
Unutmaları varlığınla unuttuğum
Sevmelerin gerçek anlamını, mayasını bulduğum
En güzide yıllarım seninle geçti.

Bastığım topraksın sen en saf haliyle
Özündesin duygularımın tebessümünde
Özetlesem maziyi say ki iki hece
Umman gibi yüreksin her müşkülümde
Dizelere sığmayan sevgisin anne.

Kızardın kiminde ben ki anlayamazdım
Kusurumu bilir fakat yüze vurmazdın
Her defa da yine sen, sen duramazdın
Şu aciz başımı alır basardın sineye
Gülerdi gözlerin yine, hep gülsün anne.

Omza değen en şefkatli eldi seninki
Büyüdükçe aramıza mesafeler de girdi
Aradan günler, haftalar ve sayısız yıl geçti,
Anladım ki senin sevgin, bende hiç eksilmedi

Öylesi bir bağ ki bu engel tanımaz
Anne şefkati yanında dert barınamaz
Sesin kazınmıştır sanki tüm benliğime
Duyduğumda bahtiyarım bilesin anne.

Hasta olsam irkilirdim varlığın ile
Eriyip yiterdi dertler sen varsın yine
Çözerdin sorunları sen insaniyetle
Varsa güzel bir duruşum, verensin anne.

Bütün cihan sevse beni bu çok güzeldir
Boğsalardı övgülere kıymet verendir
Yoksa senin sevgin,ilgin bunlar anlamsız
Senin yüreğin vefalı ve bil ki eşsiz.

Oğuzhan KÜLTE