Boğuluyorum, paranoyalarla sarmaş dolaş oylanırken kanlanır rüyalarım
Umudun ışığı ufkumun radarına girince korku kaplıyor dünyamı
İnancımı yitirten hayatımı karartacak sanrılarla aklımı sarsar günahım
Kayıpları sırtlayan metanetimin asıl nüansı esmaül hüsnaya şükranım mı?

Halimize mani kahir yakamızda
Katiline tabi kavmim yanlışı kanıksar
Mariz bir yerde akli dengen kalmaz
Nasipte varsa basite kaçanlar yüzünden engellenir kafası çalışanlar

Yatar tüm gün ekran etkisinde
Zaman hükmü tezat içinde
Yazmaz hiçbir kitap nedir manevi zehirlenme
Vicdan rahatlığı kadar saçma huzur denen şey
İnsanı geçiştiren iyiyi bulma teoremi uzak dursun benden, yok öyle bir şey

Kendinden eminler girecekler şüpheye
Teodisenin gerçekliğini savunanlar adaletsizliği iliğine dek hissettiklerinde dehşete düşecek
Gezegenin her noktasında görülen bu iğrençliğe Nemesis dahi bulamaz çare
Belki bir nebze içimiz soğur böylelerinin derisini yüzmekle
Tecavüzcü, pedofili kanı bozuk şerefsizler yaşarken elimimi açayım göklere?
Küçücük çocuğun imtihanı ne? Anlat bir hele

Ehvenişeri desteklemek bile bile haysiyetsizlere namus emanet etmek
Buna rağmen bunu isteyen millete müstahak ekonomik felaket
Canhıraş kabuslarla uyanan memlekete yetersiz şiirler
Döktüğümüz dil seneler sürse fayda etmez, icraat gerek
Bunu yazmam hiç bir şeyi değiştirmez, neden yazıyorum onu da bir bilsem, her neyse

Hissikablelvukumla hareket eder beynim
Fikrim aslen umutlanmak gelecekten, şimdi
Bozma imtina ile inşa ettiğin emeğini
İstila içinde de olsa istiklal, bitmesin ümidin