GÜLE MİHRİCAN DÜŞTÜ

Özgürce bastığınız bu topraklar uğruna
Bıyığı terlememiş sayısız civan düştü
Cennet Anadolu’da kurşun yiyip bağrına
Nice Senem Ayşe’yle nice pehlivan düştü

İman dolu göğüsler düşmanla çarpışırken
Şimşek çakıp göklerde alevler serpişirken
Sizler güle oynaya gününüzü yaşarken
Anaların gözünden damla damla kan düştü

Şu mübarek topraklar şühedayla karıldı
Görün Çanakkale’de yer yerinden yarıldı
Körpecik onbeşliler can evinden vuruldu
Her bir metrekareye kaç taze fidan düştü

Tarihini unutmuş nesil zevk-u sefâda
Kadir sizlere ömür, can çekişir vefâ da
Bülbül âh-û zâr edip inlese bin defa da
Bülbüle feryat figan güle mihrican düştü

Rahmet pınarlarının musluğunu kestiler
İnsanlığı boynundan darağcına astılar
Fırtınalar kahrından uğuldayıp estiler
Nasırlaşmış kalplere yine suizan düştü

Yıpranmış kumaş gibi örselendi özümüz
Hakikati gafletle örttü gönül gözümüz
Tatlı dilden bî-haber zehir saçar sözümüz
Kara kış ortasında yüreğe sûzan düştü

Beyhûde yaşıyoruz Millî şuurdan yoksun
Sözde hep Müslümanız vicdan daramız noksan
Dedim ki şu dünyaya sevgi tohumu eksen
Ne var ki bahtımıza nadan bahçıvan düştü

Nasıl da törpülendik en ön dişinde çarkın
Garbın umurunda mı çektiği zulüm Şark’ın
Dünyada tek bir dostu kalmadı derken Türk’ün
İlâhî adaletle aklıma mizan düştü.

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ