Aklım kırk karış havada,
Gönlüm başka başka diyarda,
Kendini bilmez bir cahildim.
Döner dolaşır kevnü mekanda,
Hep çıkmaz bir sokaktada bulurdum kendimi.
Ruhum bir fasit dairede hapis olmuştu sanki,
Karabasanlar görüyordum rüyalarımda.
Söyleyin ey erenler;
Bu devrana "kader" buyurdunuz,
Peki, iç dünyamda olana ne diyecek siniz?..

Hiç hissettirmedin bana,
İçimdeydin ama her anımda.
En sonunda;
Kalbimin tam ortasında,
Sonsuz bir sevda oldun.
Hiç acımadan boynuma,
Sabır yularını da vurdun.
Çekip sürüdün beni,
Çokta acılar çektirdin.

Evet, kula kulluk ettim,
Çünkü, ben bir cahildim;
Artık, insan oldum lütfuyla.
"Kul" demeyin, bundan sonra bana,
Çünkü, ben, kimseye kul değilim.
Ruhum özgür kılındı,
Pamuk bir bulutla sarındı.
Bu kevnü mekanda,
Gevheri la mekan benim;
Buna inan, çünkü ben senim.

Cahit Fıkırkoca
09.02.2022, Ankara