Bir bebeğin ağlaması gibiydi ruhum.
Canı yanmış ama neye ağladığını bilmeyecek kadar mahsun ve çaresiz,
Bir bebek gibi belki acıkmıştı belki de uykusu gelmişti
Bir annenin iyi geldiği gibi susturabilen yoktu ruhumu
Neydi peki ruhumun sızısı ?
Gözlerime vurduğu yorugunluk uykusuzluk muydu
Yoksa derinlerde aradığı mutluluğu bulamayan sönük bi ışık mı
Neydi peki ruhumun sızısı ?
Ağzımdaki kuruluk susuzluk muydu
Yoksa dile getiremediğim kelimelerden yoksun boş bi tren garı mı?
Neydi peki ruhumun sızısı
Duymayan kulaklarım sağır mıydı yoksa
Duymak istediği güzel kelimelerden uzak kalmış bi kara çukur mu
Ölmeden ölmek Budur işte
Bedende sızlayan bi ruhla boş bi beden arasında ne fark var ki


AŞIRI SOLCUDUR AŞK.
BU YÜZDEN İNSANLARIN SOLUNA HEDEF ALIR
VE AŞK BU KADAR SOLCUYKEN İÇİNDEN
SAĞ ÇIKMAK İMKANSIZ