0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
4187
Okunma
Düşündükçe bulanıklaşan hayat, bozuyor gözlerimizi.
İnancımızı yitiriyoruz,
Sonsuzluğa uğurlarken mağbedimizi.
Bir tutam umutla beslenirken yaşamın içinde,
ya akıl oyunlarından ya da gönül yorgunluğundan kaybediyoruz doğruları.
Gerçeklerden uzaklaşıp, sığınıyoruz
Zihnimizin içinde dolanan binlerce düşünceye.
Bir gün mutlu olabilmek için
Hayatın geri kalanın da fütursuzca her şeyden mahrum bırakırken kendimizi,
O bir gün kayıp gidiyorsa ellerimizden;
Neye yarar sakındığın, saklandığın hayatın içindekiler.
Kapanıyoruz ruhumuzun derinliklerine, ince bir sızı içimizde.
Ne Ah’lar ne de Vah’lar kurtarabilir bu karanlık, kuytu ve sığ kuyunun içinde
5.0
100% (2)
