Bazen karanlıkların içinde yok olup gidersin
Kimse duymaz, küçük bir tebessümle iyi olduğunu düşünürler
Gülmek veya eğlenmek midir mutluluk
İnsan mutluyken ağlayamaz mı
Onu yiyip bitiren acıları hissedemez mı
Dinlemekten çok anlamaktır önemli olan.
Fakat beni kim anlayacak?
Hissettiklerimi, yaşadıklarımı kim anlayacak
Bir hiçliğe sürükleniyor gibiyim
Sessiz sessiz, özgürlüğe uçan kanadım kırıldı
Her geçen gün zaman geçiyor, peki ya neden unutturmuyor
Zaman herşeyin ilacı derlerdi
Fakat zehiri ilaçtan ayıran dozu değilmidir
Zaman birşeyleri telafi ederken yeni felaketler yaratıyor
Peki ya ben bunu üstesinden nasıl geleceğim
Hayatımın bu yolculuğunun ne zaman sonra ereceği belli değilken,
zaman hangi birini geçirecek?
Beklemek her geçen gün beni yokoluşa sürüklüyor
Çevremde kimse yok veya beni hayata bağlayan herhangi bir amaç.
Peki bunlar nasıl geçicek?
Hayatımı değiştirmem için umut gerekmiyor mu
Peki ben o umuda nasıl bağlanıcam yaşamaktan nefret ederken
Yaşadığım yer beni asla geliştirmeyecekse
Saatlerimi teknolojinin önünden geçirceksem benim hayatım nasıl yön alıcak
Bu karamsarlık beni yiyip bitiriyor
Hayatım da bitiyor
Ne yapacağım hakkında hiç bir fikrim yok
Işığı görmek istiyorum
Lakin göremiyorum ışığa doğru koşmayı çok denedim
Ne zaman birşeylerin peşinde hevesle koşsam, daha da mahvoluyorum
Bazen olmayınca olmuyormuş
Belki de yeni bir hayata koyulmalıyım
Herşeyi geride bırakıp , peki bunu nasıl yapacağım
Çevremdeki zararlardan kaçabilir lakin aklımdakilerden kaçamam
Kendimi uçurumun kenarında hissediyorum
Fakat atlamak istemiyorum
Anlamak güç fakat ben kendimi değil aklımdakileri öldürmek istiyorum
Bu düşünceler beni sürükleyerek yok ediyor
Farkındayım,lakin yapacak hiç birşey yok...