Yok sayamayacaksın !

istediğin kadar yok say beni,
istediğin kadar o yollarda yürümedik say,
ne o muhallebiciye gittik,
ne de sabahladık bir sahilde,
gitmedik say o hüzünlü Fransız filmlerine,
görmedik Ezine’yi
yakmadık say kamp ateşini,
elim eline değmedi say gün batımlarında,
tenim tenini sarmadı say şafak vaktinde,
ne gözlerin gördü kalbimi
ne de
ben gözlerine aktım say,
hiç ağlamadın omzumda,
göz yaşların hıçkırık olup akmadı göğsümden say,
ne,
sana getirdiğim kır çiçeklerini gördüğünde kalbin çarptı say,
ne de
seni seviyorum dediğimde içinin titrediğini,
yok say beni !
her şeyi yok say …
hiç yaşanmamış kılınsın iste,
dile …
sanki senin hiç ‘ benim ’ olmamışım say
ne istersen onu say,
ama, yok sayamayacağın tek bir şey var ;
ben seninim sen de benim,
ömrüm boyunca değişmeyecek bu yazgım !

İbrahim Gümüş
21,03,2006 / istanbul