Seneler yorgun yüreğinde,
Delikanlı çağlarını gizlediğin bir nağmedir...
Biliyorum ki benzemez kimse sana..

Yıllar önceydi hani;
Evimizdeki o çok sevdiğin köşede duran,
Sallanan sandalyeye kurulup,
İki elini yanağına koyup nasıl izlerdin
Sana hayran ,edalı minik sarı kızını..
TRT ’ nin gece kapanışlarını beklerdik sabırla..
Hep beraber okuyalım diye İSTİKLAL MARŞI’ mızı...

O güçlü ellerin ;
Ne zaman kemanının teline dokunsa;
Notalar bir ezgiye dönüşürdü BABA !...
Çaldığın kemanın telinde ,
Bıraktığımız gülümsemeye
Şimdilerde iç çekiyoruz.........
o GÜNLERDEN SONRA KURU BİR GÜLÜN YAPRAĞINA DÜŞEN;
BİR KATRE OLUP UMUT ÇIĞLIKLARI ATTI BABA !!!!!!!

Kerem kadar kerem olan yüreğini,
Yarenlerinle,
Söylediğin memleket türkülerini
Zeybek havalarındaki gaydelerini
Çok özledim ...

Yanağındaki çukurlara kondurduğum bir busenin,
Beni sarhoş eden kokusu vardı..
İçime soluyup bıraktıkça
Huzur buluyordu minicik yüreğim..

Şimdi yorgunluğunla gülümsediğin gözlerimize,
Yadigar bıraktığın,
Birkaç dudak oynatımlık eserin sözlerine,
En can alıcı hatıralarınla eşlik eder olduk...

’ BENZEMEZ KİMSE SANA ,TAVRINA HAYRAN OLAYIM,
BAKIŞINDAN SÜZÜLEN İŞVENE KURBAN OLAYIM.......’


*Ah babacığım;
Önceden ne güzeldi herşey,
Ne kadar masumduk,
Ne kadar çocuktuk.
Ve ,
Ne kadar çoktuk.........
Birzamanlar;
Elindeki kemanın sesine karışan ailemizin saadetiydi.
Çığlıklı kahkahalarla,umutla ortalığı inleten çocukların;
Ayrı ayrı yerlerde hep aynı şarkıyı söyleyip durdular ,
Tek beden ama;
BEŞ CAN YÜREKLE...

HAZAN YAPRAĞI 17.08.2008