Son ayinde vaftiz ettim sevgimi
Sen giderken
Yabancısıymışım her şeyin
ve de ötekisi
Kimine göre kör bir tutku
Kimine göre delice bir sevgi
Bana göre
Bana göre
İlmek ilmek örülen bir duygu
Ahdi-Atik’te yazıyordu da
okuyanımız mı olmadı

Son ayinde vaftiz ettim sevgimi
Sen yoksan,
Sen yoksan kan kırmızı bu coğrafya
Bin teselli yetmiyor
Volkana dönmüş kalbimi soğutmaya
Gamzelerin özlemlerime karışıyor
Her gün,
her gün içimde bir Hasankeyf sulara gömülüyor
Cehennemin dibi sanki
Sanılandan çok öte
Hikayelere dökülmüş sevgi
Mezara konulmuş sevgili
Her kes masalda leyla
Mecnun’un çölünde serap

Son ayinde vaftiz ettim sevgimi
Şimdi,
şimdi tut ellerimi
katmer katmer başlayan isyanım dinsin
ruhumu asmak için kaçışan gölgem
durma, öp beni içimdeki cehennem
sarıl bana,
yüzümü yalayan taş duvar...
Beri gel,
beri gel özleyişlerimin tesellisi.


Son ayinde vaftiz ettim sevgimi
Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum
Palmira’ya indikçe balyozlar
Yankısını duyuyorum kalbimde
İmdat çığlıklarıdır arşa yükselen
Kör ve sağır bir sessizlik var
Kızılca kıyamet koptu kopacak
Puslu bir gün
Vaad edilen cennete yürüyor fedaileri Alamut’un
Her sözcük dilimde zehirleniyor
Ve her şehir içimde kanıyor

Son ayinde vaftiz ettim sevgimi
Çöpte aranan bir antikadır burada yaşam
Bu günün kahkahası ,
yarının ağıtlarına dönüşüyor
Her şey hazan kadar solgun
Ve akrep kadar acımasızken
Avuçlarında hala umut büyütüyorsun
Tüm ölmeler bu kadar soğukken
Ve
ve sen bu kadar uzakken

Son ayinde vaftiz ettim sevgimi
Körelmiş bir mevsimin ılık rüzgarına benziyorsun
İçinden geçtiğim tüm zamanların en acıması belki
Belki de
belki de karşılıksız yakarışlarımın
dinmeyen sancısı
Ötelenmiş bir halkın yetim çocuğuyum
Kırılıyorum en ince yerimden
Bir gök gürlese bari
Bir şimşek çaksa
Bir sağanak patlasa diyorum
Bitse bu sessizlik
Dinse bu acı
Bitse bu sessizlik


25 Aralık 2020