Çok zaman oldu görüşmeyeli
İçim yangın yeri
İçim duman duman bu gece

Özlemin kuşattı gözlerimi
Her köşesinde sen
sessiz ve sensiz odamın
Oda değil sanki uzay boşluğu
İç sesim dışarıya çıksa
Haykırabilsem adını
Gel Azize’m
Bir ses ver desem
Gelir misin?

Hani seni unutabilsem
Vallahi şiir yazmam
Bir ömür kaleme küsülü kalırım

Karanlığa adını yazdım
nasıl unuturum
Seni toplamak için
merdiven dayadım bulutlara

Bu şehir uyurken
ben seni aradım karanlık sokaklarında
Kimi uyurgezer
kimi aklını yitirmiş dedi
Kulaklarımda bir uğultu
Gözlerim matemi ağırlıyor
Ağıdını yaksam çaresizliğin
Beraber ağlar mısın?

Adını sayıklıyorum
sensiz karabasan gecelerde
Yolda gördüğüm herkesi sana benzetiyorum

Olur olmaz zamanlarda ıslanıyor gözlerim
Bulutsuz yağıyor yanaklarıma
Alnımın kırışıklığına yazılmışsın sanki

Sensiz yaşamaktan korkuyorum
Üşüyorum Azize’m
üşüyorum hem de umutsuzca
Üstümü örter misin?

24 Kasım 2021