Ben eylülde doğmuşum
Sessiz bir sonbahar akşamında
Sararırken mevsim
derinleşirken uçurumlar
Çıra ışığını görmüşüm

Ben eylülde doğmuşum
Saman alevi andırır hayatım
Bir nefes döngüsü
Yüzümde hazan çizgileri
Kirpiklerimde tonlarca yaşam ağırlığı

Ben eylülde doğmuşum
Önceleri umursamazdım eylülleri
Tükenirken yazlar içimde
Her gün biraz daha soğurken
içimdeki korlar
Ay olanca çıplaklığıyla göz kırparken
Gözlerim hırçın bakışlara gebedir artık

Ben eylülde doğmuşum
Annem öyle derdi;
"Onlar okula başladı sen doğdun"
Onlar, yani ilk mektepliler
Bir tarihti eylül
Annem için bir milat
İlk göz ağrısıydım!
Eylülle tanışıklığımız böyle başladı

Ben eylülde doğmuşum
Kekremsi ılık bir sonbahar akşamında
Yaprakların sarardığı
umutların nihayet bulduğu zaman diliminde
Koşarcasına hayata
sımsıkı sarılmışım

Ben eylülde doğmuşum
Biliyor musun Azize’m?
Eylül’ülüme umut ektin
Son nefesini verirken mevsim
Her eylül
Senli bir yaşama
Ben yeniden doğuyorum

Ben eylülde doğmuşum
Gözlerimde bir damla yaştır zaman
Vaftiz bir özleyişin çıplaklığıyla
geçiyorum mevsimlerden
Sonbahar kokuyor umudum
Ciğerlerime çekiyorum serinliği
Sen kokuyor yağmurlar

Ben eylülde doğmuşum
Ötelenmiş bir duygu senfonisi eşliğinde
Uzaklara dalıyorum
Güneşle beraber doğacaksın diye
yüzüm hep doğuya dönük
Gün batımlarını sevmiyorum
Umutlarımı çalıyorlar

Herkes için son olsa da
Şiirlerime ilhamdır eylül
Çünkü ben eylülde doğmuşum...

09 Eylül 2021