uzakta bir yerdesin ,
biliyorum.
tepesi karla kaplı dağların arkasında
sevgimiz uzanır.

yıldızlarımız var üstümüzde.
ve etrafımızda,
bizi ısıtan ateşimizin dansa tutuştuğu,
derme çatma duygular,
ve masmavi bakışlı çocuklar .

bir de kalbimiz var,
kimbilir;
hangi hayallerimizi gömdük oraya!
özlemekten çökmüş gözlerimizin içindeki fırtınalarla!
hep saklandık.

yitik aşkımızın sevgi kokan şarkıları dururken,
şiirlere sığındık hep.
geride umutlarımız,
geride hayallerimiz
ve geride çığlık atan yarınlarımız kaldı .

her yanımız mezar dolmuş.
kulaklarımız ağıtlarla çınlamakta..
ne kadar da çok ölü bırakmışız ardımızda!
toprağı kazsan,
tırnaklarına,
yarım kalmış özlemlerin acı dolu yaşları dokunur usulca.

ilk sevincin doğduğu bu diyarlar,
şimdi bir özlem mezarlığına bürünmüş.
ne aşıklar doğurdu bu diyarlar!
ve tanrılar yarattı bu insanlar!
hepsi birer birer göçtü turnalar gibi

bilmem ki,
hangi dil anlatabilir seni!
kutsanmış bakışına mı yanayım şimdi,
yoksa hiçleştirilmiş aşkların dramına mı?
soluduğum hava zehir kokuyor artık.

oysa ki bir zamanlar,
tatlı sözlerin sesi yankılanırdı kulaklarımızda.
ve ektiğimiz çiçeklerin kokusuydu içimizi fetheden.

ağlama sen azize’m,
ağlama dilê min!
söz veriyorum
sevgini yüreğimin sol yanına gömeceğim.
üstünü sana yazdığım şiirle örteceğim.
ve çiçeklerini,
gözlerimdeki nehirlerin suyuyla ıslatacağım...

15 Ocak 2021