dün gece
bir kalabalık vardı
evimin önünde
bir tane ’m de içlerinde
tüm ışıklar yanıyor
gürültü kıyamet
her kafadan
bir ses çıkıyordu

olup biteni
yükseklerden bir yerlerden
izliyordum sanki
bir tane ’min
gözlerinden akan yaşları
silmek istiyordum
ellerimi uzatamıyordum
nafileydi
tüm çabalarım

ellerim
ayaklarım vardı
hissediyordum onları
hareket ettiremiyordum
bu dünyada
hem vardım
hem yoktum sanki

bir tane ’m
ellerini uzatsa
tutacakmış
yanağını uzatsa
öpecekmiş
gibiydim sanki
ama ne ellerini
tutabiliyordum
ne yanağını
öpebiliyordum
nafileydi
tüm çabalarım

ağlayan
sadece bir tane ’m değildi
anam, babam
evlatlarım da ağlıyordu
ben de onlarla
sarmaş dolaş olup
ağlamak istiyordum
kupkuruydu didelerim
vahası olmayan
bir çöl gibiydi
sanki gözlerim

ne olmuştu
böyle bana
neredeydi bedenim
bu dünyada
hem vardım
hem yoktum sanki

kan ter içinde uyandım
ölüme dair
bir kabustu gördüklerim
meğer ölmek buymuş
dedim kendi kendime
yaşadığımı
gözlerimden akan
iki damla manalı
yaştan anladım

cahit fıkırkoca
21.12.2021, Ankara