ZAMAN MAKİNESİ

Koşa koşa yoruldum bahtımın peşi sıra
Nice dertler çileler sığdı yarım asıra
Yirmi birinci yüzyıl bakmasın hiç kusura
Zaman makinesini eskilere sarsalar
Mümkün olsa da keşke seksenlere sürseler

Ya zaman tez değişti ya da ben çok geç geldim
Kaybettim yörüngemi geçimsiz biri oldum
Millet Hazarfen Ahmet ben ise yaya kaldım
Zaman makinesini eskilere sarsalar
Mümkün olsa da keşke seksenlere sürseler

Küçük büyüğü bilmez taydaş yerine koyar
Kimi dünyayı yerken kimi lokmayla doyar
Beşer fırıldak olmuş gardaş gardaşı soyar
Zaman makinesini eskilere sarsalar
Mümkün olsa da keşke seksenlere sürseler

Şüpheyle bakar olduk güven sizlere ömür
İyi niyetli isen vurmak isterler semer
Mayadan mı undan mı bilmem bozuldu hamur?
Zaman makinesini eskilere sarsalar
Mümkün olsa da keşke seksenlere sürseler

Taş bile ağır değil yer yerinden oynuyor
İhanet kazanında fitne fücur kaynıyor
Evlatlar fütursuzca atasını çiğniyor
Zaman makinesini eskilere sarsalar
Mümkün olsa da keşke seksenlere sürseler

Dünya cehenneminde göyünürken içimiz
Dokuz köyden kovulduk doğru olmak suçumuz
Çile değirmeninde ağardı hep saçımız
Zaman makinesini eskilere sarsalar
Mümkün olsa da keşke seksenlere sürseler

Tüm değerler kırpılmış zamane makasında
Azgın nefsin elleri insanlık yakasnda
İffet sokağa düşmüş değil kalp çıkısında
Zaman makinesini eskilere sarsalar
Nurgül’üm mümkün olsa seksenlere sürseler.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ