Saatler donmuş gecenin ayazında
Kapılar kilitli
Esrarlı bakışlar hafızalarda
Unutulmuş sevdalar bir akşam poyrazında
Ve alevlerin sarmaş dolaş dansında

Karartılar var üzerimizde
Gri bulutların asi bakışları çevremizde
Hangi sokaktan yükselir edepsizce
Seni benden uzaklaştıran
Hüznün bu ağır kokusu

Dehlizlerde biriktirdim onca mısraları
Mürekkebim zahmetsizce damladı
Sayfalarca ağladı
Ne ben dur dedim
Ne de o duraksadı

Bilinmezliğe yelken açmış yarınlarım
Bir kadim uygarlık ki
Benim dahi bilmediğim duygularım
Serenat yapar bir mum alevinde
Belki de sana yakın bir yerlerde

Yamaçlardan aşağı süzülen yağmurda
Kıyıların pırıltılı yakamozunda
Ağaçların gövdesinden bulutların avuçlarına
Konuşmak nedir bilmeden
Sorduğum sen

Kayboldukça bir gecenin karanlığında
Gözlerim henüz tanışmadan seninle
Uzaklara koşuyor ruhum
Henüz hiçbir yer aydınlık değilken
Nedendir bilmem

Zaman mekana davetli
Elinde güller
Öylece seni bekler
Kahvelerin üzerinde tüten dumanı
Sonu olmayan sohbetlerini dinler

ZEYNEP SENA DOĞANTEKİN/2021