Öyle bir derine düşüyor ki adaletsizlikten canı yanmış
Söyler bir kelime,
Üşüyor insan hapsedilmiş karanlıkta kalıp
Gözler niye diye sarf ettiği fedakarlığı
Böyle mi bitecek kaybettiği zamanları
Dönmez bize hiç sanki kaderin çarkı

Yakacak sizleri bir sefilin çaresiz kalışı
Sarsacak hepinizi bir yetimin çığlığı
Allah’a yakarışı
Annenin bile evladını amansızca yalnız bırakışı
Mahvedilmiş yüreklerin ahını alanı yakacaksın
Kalmayacak gövdesinde başı
Haksızlığa susanlar suçludan daha da vicdansız
Ağırdır masumun naçar durumu yoksa istinafı
Dağılmış her yana umutları
Bulması imkansız bir biçimde saklanmış
Durmanın bir faydası yok, içimizde harlanır hıncımız
Gün geçtikçe artan öfkemiz yıkacak o duvarları
Cümlenin tam da en önemli noktasında donup kaldı
Ne oldu diye dönüp baktı
Sen sonun diye ölüm, caydın
Korku ile gömdün acını
Sordun kinle ve çözüm aradın
Boştu sebepler gördün gayyayı
Sonsuz kedere sövüp saydın

Oluk oluk kanar yarası
Doğup oyuğa saplandın
Odun olur dağlar kahrın
Doğru yoldan baştan saptın
Boğulmuştun, yoktu başka şansın
Soruşturdun böyle olmaz dedin bu kara bahtım

Koşulsuz bağlandın gerçeğe
Soğuktu yanlışın tarafı, denedin zorluğu sen de
Boşlukta uzandım, izledim arafın bir köşesinde
Sonsuzluğa soyutlanır bitmeyen elemler yüreğimde
Bu satırlara bir ant içerim kalemimin bitmez mürekkebiyle
Güller yeşerecek bir gün elbet gönül çölümde
Sevinecek bir mazlumun yüzü Allah’ın izniyle